تاثیر پپتیدهای استخراجی از موکوس شقایق دریایی Stichodactyla haddoni بر بافت آبشش، اسمولاریته و یون های پلاسمای بچه ماهی قزل آلای رنگین‌کمان Oncorhynchus mykiss

در این پژوهش، استخراج پپتید­های موکوس شقایق دریایی و اثرات آن‌ها بر بافت آبشش بچه‌ماهی قزل‌آلای رنگین­کمان در شرایط آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین منظور نمونه­برداری از شقایق دریایی Stichodactyla haddoni در ناحیه بین جزر­و­مدی سواحل جزیره هرمز انجام گرفت. نمونه‌ها بعد از فریز شدن به آزمایشگاه منتقل شدند. بخش موکوسی نمونه­ها با استفاده از PBS عصاره­گیری شد. پپتید‌های پائین­تر از 10 کیلودالتون به وسیله فیلتر MWCO 10000 میلی‌پور جدا و به سیاهرگ دمی بچه­ماهی­ها تزریق شد. بعد از بی حال شدن ماهی­ها، با روش‌های بافت­شناسی کلاسیک و ایمونوهیستوشیمی تغییرات بافتی، میزان حضور آنزیم Na+/K+-ATPase، اسمولاریته و یون‌های پلاسما در آن‌ها مورد بررسی قرار گرفت. انواع آسیب­های بافتی شامل هیپرتروفی سلول­های اپیتلیالی، بدشکلی انتهای لاملا­ها، ادم زیر بافت پوششی، نزدیک شدن لاملا­ها در ناحیه­ بین لاملایی و نکروز در بافت آبشش ماهی­های مورد مطالعه مشاهده شد. تزریق این پپتید­ها همچنین باعث کاهش یون­ها و اسمولاریته پلاسمای خون ماهی شد. نتایج نشان داد که این پپتید­های استخراجی از موکوس شقایق دریایی می­توانند باعث تغییرات بافتی آبشش، تغییر در اسمولاریته و یون­های پلاسمای بچه­ماهی قزل­آلا شوند و در نتیجه این تغییرات باعث اختلال در عملکرد تنظیم اسمزی و در نهایت مرگ ماهی می­شود.